اان الصلاه تنهی عن الفهشاء والمنکر(عنکبوت 45)- انجام نماز لطف خداوند بر انسان است، تا کار نا شایست و ناپسند که نه عقل و نه شرع جایز می داند، از او سر نزند. اگر نماز با خشوع قلب خوانده شود جنبه ی سازندگی اش چنان قوی است که انسان خود بخود از رزایل دوری و از سعادت بهرمند می گردد.

گفته شده نماز به منزله پاسداری است که با گفتار خود از انحراف جلو گیری می کند.(ترجمه مجمع البیان ج -19/ص: 65)