دنباله مطالبی که قبلا در مورد فلسفه نماز خدمت دوستان ارائه نمودم؛ حدیثی در این زمینه از امام صادق(ع) می اورم که حضرت می فرماید کسی که می خواهد بداند نمازش مورد قبول خداوند واقع شده یاخیر ببیند تا چه مقدار نماز او را از بدیها و گناهان دور داشته. «نماز ذکرالله نامیده شده است» طبیعت نماز این است که انسان را بیاد مبداء و معاد می اندازد؛ به یاد خدا که مایه اصلی هر خیر و سعادت است می اندازد، چون ذکرالله است.

   ذکر خدا یعنی ایمان به وحدانیت خداوند، ایمان به رسالت پیامبران و ایمان به روز جزا یعنی قیامت.
در نماز اخلاص است چون مخاطب خداست بنده از او کمک طلب می کند، از غضبش به او پناه برده می شود، از او خواسته می شود که بنده اش را به راه راست هدایت کند.
کسی که نماز می خواند باید خداوند را با ایمان کامل حمد و ثنا بگوید با اخلاص تکبیر وتسبیح نماید. در نماز است که برهم مسلکانش وبندگان صالح خداوند درود می فرستد السلام علینا وعلی عباد الله الصالحین.

   در نماز از حدث که آلودگی روحی است، وخبث که آلودگی ظاهری است باید پاک شد، با بدن وجامه پاک و پرهیز از لباس ومکان غصبی رو به سوی پروردگارش بیاستد، که با پایداری و صداقت در انجام نماز ملکه پرهیز از فحشا و منکر در شخص پیدا می شود و او را از گزند آلودگی ها در امان نگهمیدارد