پیامد های نهضت عاشورا

امام حسین(ع) برای آبیاری درخت تنومند اسلام عالی ترین گزینه را اختیار نمود که اگر قیام  نمی کرد هرگز این دستآورد عظیم حاصل نمی شد؛ این دستاورد حیات دوباره شیعه امیر المؤمنین(ع) بود کم کم این نام زیبا و دلنشین و یاران آن فراموش و نابود می شد و واژه ی دل انگیزی که از دو لب مبارک پیامبر گرامی اسلام صل الله علیه وآله وسلم در مورد یاران امیرالمؤمنین (ع) بیرون آمده بود، ننگین و زیشت می نمود. شعیان و پیروان واقعی اسلام ناب؛ در انزوا قرار گرفته بودند؛ آنان از هم گسسته شده بودند، با غربت مطلق و وحشت و نگرانی زندگی می کردند، آنان چنان ارعاب و تهدید می شدند که جرأت نداشتند خود را شیعه بنامند؛ چون که شیعه هیچ گونه امنیت جانی و مالی نداشتند به عنوان نمونه؛ ابن ابی الحدید در این باره می نویسد: ارعاب و تهدید به حدی رسیده بود که حاضر بودند آنها را کافر و زندیق بنامند ولی شیعه ی علی علیه السلام نگویند. حتی از بردن نام علی(ع) می ترسیدند و به نام مستعار ابوزینت از آن حضرت نام می بردند.[6] امام باقر علیه السلام در این باره می فرماید: شعیان ما در هر جا که بودند به قتل رسیدند؛ بنی امیه دست ها و پاهای اشخاص را به گمان این که از شعیان ما هستند بریدند، هرکس که به دوستداری و دل بستگی به ما معروف بود زندانی شد، یا مالش به غارت رفت یا خانه اش را ویران کردند؛ این تنگ ناها تا زمان عبید الله این زیاد قاتل حسین(ع) ادامه داشت.[7] اما به برکت خون حسین (ع) این روز گار سخت سرامد و شعیان با تأسی از سردار کربلا راه عزت را در پیش گرفتند و روز گار را بر امویان تنگ کردند. شعیان متمرکز شدند و از یک مکتب پاینده ای برخوردار گردیدند، تحرکات جسورانه ی شعیان وحشت و نگرانی را در خیمه ی بنی امیه بوجود آوردند این بار بنی امیه بود که در نگرانی و طلاطم به سر می بردند.

پروفیسوربراوون در این زمینه می گوید: گروه شیعه یا طرفداران علی(ع) به قدر کافی هیجان و ازخود کذشتگی نداشتند امّا پس از رخداد کربلا و عاشورا کار دگرگون شد. این تراژدی عواطف سُست ترین مردم را به هیجان در اورد تا آنجا که در مورد خطر مرگ بی اعتنا شدند. حتی یزید ملعون به این امر اعتراف می کند که: با کشته شدن حسین (ع) مسلمانان دشمن من شدند و کینه ام را به دل گرفتند مردمی که کشته شدن حسین را به دست من گناه بزرگ می دانند همه از نیکو کارگرفته تابد کار نسبت به من کینه می ورزند[8] عاشورا روحیه ای را در کالبد بی جان جامعه ی شیعی تزریق کرد که موجب همبستگی و انسجام آنان گردید که انقلاب و جنبش های را بر ضدغاصبان حکومت اسلامی به ارمغان آورد که در نهایت پایه های حاکمیت بنی امیه را متزلزل ساخت. به فرموده علامه مجلسی: ارکان حکومت اموی متزلزل نشد مگر پس از عاشورا. اگر امام حسین (ع) کوتاه می آمد و قیام نمی کرد نتیجه ای جز تقویت حکومت امویان نداشت حق و باطل مشتبه می شد. قیام امام حسین (ع) باعث رسوایی شبکه ی حاکمیت پلید و فاسد اموی گردید انقلاب ها و جنگ های که در جای جای کشور های اسلامی شکل می گرفت از تبلیغات عمیق شیعه سرچشمه می گرفت و عنوان خون خواهی شهدای اهلبیت را داشت دعوت ابومسلم نیز به نام اهلبیت پیغمبر(ص) در ناحیه ی خراسان شکل گرفت که تا به بر انداختن دولت اموی پیش رفت، بنی عباس نیز به نام انتقام شهدای علویین، بنی امیه را قتل عام کرد. به این ترتیب یکی از آثار پر برکت و پیامد های اجتماعی نهضت عاشورا ترقی و بالندگی شیعیان بود.