به دوستان ملاحظه کننده این نوشته، حق می دهم که برا یشان محتوا  و سبک بیان دلچسپ نباشد، زیرا این نوشته نه از شخصی است که در نوشتن یدی طولایی دارد و نه ادعای آنچنان که قدرت دارد به شیوایی حق مطلب را ادا کند. اما همواره دغدغه آن را داشته که یک وقتی آداب و رسوم مردم خودرا منعکس نماید. اما به دلیل مشغولیت و عدم نظم در کارهایش موفق نیست که کاری قابل انتظاری را ارائه نماید. بدینوسیله چون زمان به سرعت درحال گذشتن است، تصمیم گرفت که حتی به صورت بسیار ناقص هم  شده بخشهای را در این فضای سایبری بازخور دهد. از دوستان خوبم می خواهم که در این امر مرا یاری نمایند. از نظرات و پیشنهادهای وزین شان مرا ممنون سازند. بویژه از استاد بزرگوارم جناب حجت الاسلام والمسلمین آقای رضایی تقاضا نمودم که مرا در این امر یاری کند و موارد لازم را با قلم شیوا و وزین شان بازتاب دهد تا این نوشته  بهتر و جذاب تر برای خوانندگان عزیز واقع گردد. قبلا از همکاری و دلسوزی شما سپاسگذارم